Gelibolu Evde Masaj-Masöz Esra Hanım

Gelibolu Evde Masaj-Masöz Esra Hanım

Gelibolu Evde Masaj-Masöz Esra Hanım Oysa ÅŸimdi – ÅŸimdi, büyük ve çok önemli bir ÅŸey gerçekleÅŸtiÄŸi zaman (ki bu ÅŸekilde bir ÅŸey hiç olmuyordu) söyleyecek bir tek sözü vardı – Bunu söylediÄŸine inanamıyorum. “Peki, Miranda, ” diye kendi kendine mırıldandı, bir taraftan da elinde tuttuÄŸu tüyün ucundaki mürekkebin kurumasını seyrediyordu, “Bir günlük yazarı olarak üne kavuÅŸamazsın.” “Ne dedin sen?” Miranda günlüğünü çat diye kapattı. Olivia’nın odaya girdiÄŸini fark etmemiÅŸti.

Hiç, ” dedi telaÅŸla. Olivia yürüdü ve kendini halının öteki ucundaki yataÄŸa attı. “Ne korkunç bir gün.” Miranda başını salladı ve arkadaşının yüzünü görebilmek için sandalyesini çevirdi. “Cenazeye gelmene sevindim, ” dedi Olivia iç çekerek. “Gece burada kalacağın için de teÅŸekkür ederim.” “Sözü mü olur, ” diyerek yanıtladı Miranda. Hiç mesele deÄŸildi, hele Olivia ona ihtiyacı olduÄŸunu söyleyince. “Ne yazıyorsun?” Miranda günlüğüne baktı ve kapağını saklamak için elleriyle defterin bütününü kapattığını ancak o süre fark etti. “Hiç, ” dedi. Olivia tavana bakıyordu, ancak bu sözün üzerine birden başını Miranda’ya çevirdi.

Gelibolu Evde Masaj-Masöz Esra Hanım

Gelibolu Evde Masaj-Masöz Esra Hanım Bu doÄŸru olması imkansız.” “Maalesef doÄŸru.” “Niçin maalesef?” Miranda gözlerini kırptı. Olivia en üstü kapalı cevaplanması gereken, en açık seçik soruları sorardı. “doÄŸrusu, ” dedi Miranda. Bu duraksaması vakit kazanmak için deÄŸildi, fakat gerçekten de ne diyeceÄŸini bilmiyordu. Ellerini defterin üzerinden çekti. Sanki yanıt büyülü bir ÅŸekilde defterin kabına kazınmış olarak karşısına çıkacakmış benzer biçimde günlüğüne baktı. “Tüm varlığım bu. Ben neysem bu o.” Olivia kuÅŸkulu görünüyordu.

O bir kitap.” “Bu benim yaÅŸamım.” “yaÅŸamın mı?” diye sordu Olivia! “Defterin benim yaÅŸamım olduÄŸunu söylemiyorum, ” dedi Miranda ani bir sabırsızlıkla, “yalnız onu yer ediniyor. Her ÅŸeyiyle. Her ÅŸeyi yazdım. On yaşımdan beri.” “Her ÅŸeyi mi?” Miranda, neler yediÄŸini ve daha baÅŸka küçük ÅŸeyleri, vazife duygusu içinde yazdığı sayısız günleri anımsadı. “Her ÅŸeyi.” “Ben asla bir gmeÅŸhurk tutamazdım.” “Evet, yapamazdın.” Olivia başını elinin yardımı ile kaldırarak yan tarafına döndü. “Benimle aynı fikri paylaÅŸman gerekmezdi.” Miranda bir tek gülümsedi. Olivia yine sırt üstü döndü. “Sanırım defterine dikkatimin zayıf olduÄŸunu yazacaksın.” “aslına bakarsanız yazdım.” Bir süre sessizlikten sonra. “Sahi mi?” “Çabuk sıkılmış olduÄŸunı dair bir ÅŸeyler yazmıştım.”